Konjugationen: fierī Referenzen: RHH § 101 ; Kühner-Holzweissig I, 818-821
fierī (geschehen) / fīō, factum
Präsens
Indikativ | Konjunktiv | |||
Singular | Plural | Singular | Plural | |
1. Person | fīō | fīmus | fīam | fīāmus |
2. Person | fīs | fītis | fīās | fīātis |
3. Person | fit | fīunt | fīat | fīant |
Imperfekt
Indikativ | Konjunktiv | |||
Singular | Plural | Singular | Plural | |
1. Person | fīēbam | fīēbāmus | fierem | fierēmus |
2. Person | fīēbās | fīēbātis | fierēs | fierētis |
3. Person | fīēbat | fīēbant | fieret | fierent |
Futur I
Indikativ | ||
Singular | Plural | |
1. Person | fīam | fīēmus |
2. Person | fīēs | fīētis |
3. Person | fīet | fīent |
Perfektstamm
Perfekt (bei Maskulinum)
Indikativ | Konjunktiv | |||
Singular | Plural | Singular | Plural | |
1. Person | factus sum | factī sumus | factus sim | factī sīmus |
2. Person | factus es | factī estis | factus sīs | factī sītis |
3. Person | factus est | factī sunt | factus sit | factī sint |
Plusquamperfekt
Indikativ | Konjunktiv | |||
Singular | Plural | Singular | Plural | |
1. Person | factus eram | factī erāmus | factus essem | factī essēmus |
2. Person | factus erās | factī erātis | factus essēs | factī essētis |
3. Person | factus erat | factī erant | factus esset | factī essent |
Futur II bzw. Futur Perfekt („Perfektfutur“)
Indikativ | ||
Singular | Plural | |
1. Person | factus erō | factī erimus |
2. Person | factus eris | factī eritis |
3. Person | factus erit | factī erint |
Infinitiv
Präsens Aktiv | Perfekt (Deponens) | Futur Aktiv | |
Indikativ | fierī | factum esse | futūrum esse / fore |
Imperativ
Imperativ Präsens | |
2P. Sg. | fī ! |
2P. Pl. | fīte ! |
*Imperativ Futur ist außer Gebrauch.